Podcaster Laura Scheerlinck praat over meer dan de Volksjury
In 'Spraakwaterval' laten we iemand uit de UAntwerpen community aan het woord. Vandaag is het de beurt aan Laura Scheerlinck. Zij haalde in 2013 haar bachelor taal- en letterkunde: Nederlands - Theater-, Film- en Literatuurwetenschappen. Vandaag werkt ze bij productiehuis Caviar, maar ze is vooral bekend dankzij de podcast die ze samen met Silke Vandenbroeck opstartte: De Volksjury.
Wat drijft je?
Ik heb lang gestruggeld met de inhoud van mijn werk: fictie maken en podcasts creëren, maak ik daarmee nu het verschil in de wereld? Kan ik niet beter iets teruggeven aan de maatschappij en mij omscholen tot sociaal werker of in de zorg gaan? Nog maar sinds kort besef ik dat mijn werk voor mensen wel betekeningsvol is, en dat werkt enorm motiverend.
Hou oud voel je je?
’s Ochtends 89, na één glas wijn 23. Meestal gewoon 30.
Welke eigenschap bewonder je het meest in je beste vrienden?
Ik heb het geluk omringd te zijn door een hele hoop inspirerende mensen. We zitten allemaal in de club van de dertigers, en wat ik het meeste aan hen bewonder is hun volharding: op vlak van hun carrière, een passie of eerder hun gezin. Mensen die voluit voor hun dromen gaan vind ik enorm aantrekkelijk.
Wie was je inspiratie?
Mijn grootvader en moeder: twee harde werkers die niets cadeau hebben gekregen, maar wel ambitieus waren. Ik vertel heel graag over hen aan andere mensen, omdat ik enorm bewonder wat ze bereikt hebben in hun leven.
Wat heb je het laatst gegoogled?
“Craziest survivors stories” en het recept voor McDonalds Big Mac saus. Ik heb een zeer gevarieerd leven.
Hoe ziet de perfecte zondagochtend eruit voor jou?
Uitslapen, heel lang ontbijten. En op een perfecte zondag vul ik de paginagrote Zweedse puzzel in de weekendkrant in één keer in, zonder te spieken.
Heb je nog advies voor toekomstige studenten?
Maak domme keuzes, ga op je bek en leer daaruit. Op je twintigste noemen ze dat nog lieflijk ‘naïef’, op je dertigste wordt dat dan ineens ‘gênant’.
Wat is de belangrijkste les die je leerde aan de universiteit?
Dat deadlines helaas niet rekbaar zijn.
Welke opleiding zou je graag nog volgen?
Theologie. Als kind wou ik graag priester worden, tot mijn ouders mij voorzichtig vertelden dat ik als vrouw die job niet kon uitvoeren. Dan ben ik maar feministe geworden. Tot in het zesde middelbaar heb ik zwaar overwogen om toch voor theologie te kiezen, maar die keuze werd mij afgeraden door… mijn leerkracht Godsdienst. Ik apprecieer haar eerlijkheid wel.
Wat betekent UAntwerpen vandaag nog voor jou?
Ik heb mijn beste vrienden leren kennen tijdens mijn studies. Als we nu met z’n allen afspreken, kan ik amper geloven dat wij elkaar in een volle aula toch gevonden hebben.
Hoe reageerde je omgeving op je loopbaankeuze?
Ik ben van thuis uit altijd aangemoedigd om voluit voor mijn dromen gaan, dus ik ben ook in mijn loopbaan nooit afgeremd. Ik ben er wel recent achter gekomen dat mijn mama mijn job aan haar vriendinnen beschrijft als ‘een manusje van alles’.
Wat geeft je voldoening in je job?
De (positieve) reacties op wat we maken.
Als je voor één dag van beroep mocht wisselen, wat zou je dan willen doen?
Moest ik er het brein voor hebben, zou ik doodgraag hersenchirurg zijn. Urenlang met een team iemand beter maken lijkt me heel bevredigend. Ik heb veel geduld en een vaste hand, enkel het wetenschappelijke inzicht ontbreekt.
Ardennen of de zee?
De zee, en nog specifieker: Oostende.
Fietsen of wandelen?
Wandelen, voor mijn eigen veiligheid. Ik kan niet fietsen – en daarmee bedoel ik: ik kan het wel, maar toch gebeurt er elke keer iets.
Fictie of non-fictie?
Non-fictie waarvan je denkt: moest dit een filmscenario zijn, de kijker zou je niet geloven.