Jente Wagemans: "Ik wil inspireren"

In 'Onder de waterspiegel' duiken we in het hoofd van een UAntwerpen onderzoeker. Stroom gaat op zoek naar ervaringen, interesses en motivaties, om uiteindelijk te ontdekken: wie is de mens achter de wetenschap? Deze keer zetten we Jente Wagemans in de kijker. Wagemans doctoreert in de medische wetenschappen.

De grote I

Mijn ‘waarom’, waarom ik opsta, waarom ik aan sportmedisch onderzoek doe, waarom ik ben ik wie ik ben, is allemaal terug te brengen tot ‘de grote I’: Innovatie en Inspiratie. Als doctoraatsstudent hoop ik te kunnen innoveren binnen mijn vakgebied – de revalidatie van enkelverstuikingen – door aan wetenschappelijk onderzoek te doen. Met die resultaten wil ik mijn bijdrage leveren aan het groter geheel van de geneeskunde. Anderzijds hoop ik op persoonlijk vlak als rolmodel mensen te inspireren. Het leven deelde me in het verleden al enkele zware klappen uit. Mijn zus overleed in 2009 nadat ze werd aangereden door een wagen. Enkele jaren geleden raakte ik zelf gedeeltelijk verlamd door een auto-ongeval. Toch streef ik er elke dag naar om de beste versie van mezelf te worden. De beperkingen die ik heb definiëren mij niet. Door aan mezelf te werken, wil ik een voorbeeld zijn.

Leergierig

Ik sta verwonderd in de wereld. Kom ik een onderwerp tegen dat me intrigeert, begin ik er meteen boeken over te lezen. Ik heb een grote voorliefde voor geschiedenis. Van Alexander de Grote over Leonardo Da Vinci tot Winston Churchill. Historische figuren inspireren me. Geschiedenis leert ons hoe het vandaag en morgen beter kan. Ook filosofie heeft een belangrijke plaats in mijn leven. Het stoïcisme zoals beschreven door Seneca, Epictetus en Marcus Aurelius is ook in deze tijden nog uitermate relevant. Het leren aanvaarden – en zelfs waarderen – van zaken die buiten onze wil om gebeuren, biedt ook voor mij vandaag een houvast.

Ambitie

Mijn ambitie steek ik niet onder stoelen of banken. Sommigen noemen het grootspraak of arrogantie; voor mij is het een kwestie van het onderste uit de kan te halen. Ik ga uitdagingen nooit uit de weg. Doen wat je al kan, doet niet groeien; zoeken naar oplossingen wel. Dat mantra geldt voor mij als onderzoeker, maar evenzeer in mijn persoonlijk leven. Mijn doctoraat is een heel ambitieus project. Ik heb veel te danken aan mijn promotoren die in mij geloven. Tegelijkertijd weten zij dat ik alles uit de kast zal halen om dit onderzoek tot een goed einde te brengen. Ook persoonlijk heb ik al wat wateren – eerder oceanen – doorzwommen. Ze hebben mij gevormd tot wie ik nu ben. Nog steeds ploeter ik te midden van al dat water met mijn langdurige revalidatie. Maar elke golf die ik overleef, maakt mij sterker en boezemt mij het vertrouwen in dat ik mijn dromen zal bereiken.

Sport

Sport is meer dan gewoon een spelletje. Het is samenhorigheid, passie, emotie … Ik begon op mijn vier jaar met voetballen. Jarenlang heb ik in de jeugdreeksen – zelfs op landelijk niveau – gespeeld bij Royal Antwerp FC. Helaas ben ik op dat elan niet kunnen verder gaan, maar de rood-witte kleuren liggen me nog steeds nauw aan het hart. Ook als academicus blijft de band tussen mij en de club voortbestaan. Zo werk ik samen met de eerste ploeg in het kader van een wetenschappelijk onderzoek. Het is mooi om de kennis die je hebt verworven te kunnen toepassen in de praktijk. Tot voor mijn auto-ongeluk was ik tweede kinesist bij de Telenet Giants Antwerp: een prachtige basketbalclub die ik een warm hart toedraag. Wanneer de Giants spelen, vind je me als fan nog altijd terug in de tribunes. 

Flamboyant

Ik ben iemand voor wie elke gelegenheid goed genoeg is om een op maat gemaakt kostuum aan te trekken. Het woord ‘overdressed’ is mij vreemd. Ik ging zelfs als student al in kostuum naar de les. Als ik de beste versie van mezelf inbeeld, is dat altijd met een mooi pak aan, inclusief manchetknopen en pochet, met daaronder geklede schoenen. Het doet me deugd om af en toe in de schijnwerpers te staan. Het brengt het beste in mij naar boven. De eerste keer dat ik ons onderzoek mocht voorstellen op een groot podium zal me altijd bijblijven. Op het Isokinetic Conference in Londen stond ik voor een zaal vol andere onderzoekers die aandachtig luisterden naar wat ik te zeggen had. Opgekleed praten over innovatie om anderen te inspireren. Dat is voor mij genieten.