Dimitri De Waele: "Ambitie en zelfzorg gaan niet altijd samen”
IN HET KORT:
-
Dimitri De Waele begon in 2006 aan zijn opleiding chemie en studeerde in 2023 af, summa cum laude.
-
Hij overleefde een zeldzame agressieve botkanker en is nu in opleiding als veiligheidsadviseur en lesgever transport van gevaarlijke goederen.
-
Hij ontving de Oxford University Press Achievement in Chemistry Prize in 2013 en de Prijs van het Departement Chemie in 2023.
Soms loopt het leven niet zoals gepland, niet rechtdoor op het doel af, maar meanderend, langs zij- en omwegen, met hier en daar een langere tussenstop. Dat ondervond Dimitri De Waele aan den lijve. Hij begon in 2006 aan zijn opleiding chemie en rondde die in september 2023 – 16 jaar later – af met het hoogste cijfer ooit opgetekend. Daartussen? Een agressieve botkanker die hem meermaals bijna fataal werd. Maar opgeven deed hij niet.
Master na zestien jaar
In 2006 begon Dimitri De Waele vol goede moed aan zijn bachelor chemie, maar een half jaar later sloeg het noodlot toe: een zeldzame agressieve vorm van botkanker was het verdict. Na zijn examens in januari moest hij zijn studie noodgedwongen stopzetten en door uitzaaiingen, vijf zware longoperaties en chemo- en radiotherapieën volgde helaas geen snelle herstart. Na een noodgedwongen pauze van zes jaar besliste De Waele om opnieuw voor zijn studie te gaan en dat leverde hem met het nodige doorzettingsvermogen een bachelordiploma met grootste onderscheiding op. En nu in september ook zijn masterdiploma, eveneens summa cum laude. “Een uitzonderlijk eindgemiddelde van 92%, nog nooit gezien in mijn carrière”, aldus professor Annemie Bogaerts.
Hoe voelt dat? Trots? Blij? Of vooral spijt dat de studie nu achter de rug is? “Een combinatie van alles”, vindt De Waele. “Ik ben uiteraard heel trots dat het me toch gelukt is, maar het heeft wel heel lang geduurd… Ik heb aan maar liefst 24 examenperiodes deelgenomen. Na afloop overschaduwde de vermoeidheid helaas de trots. Ik heb immers erg veel offers moeten brengen om dit diploma te behalen.”
Ik heb nog elke dag last van de gevolgen van mijn behandelingen. Dat is de prijs die ik betaal voor het privilege om te mogen leven.
Blijvende onzekerheid
En nog steeds. Ook al is De Waele bijna kankervrij verklaard, hij leeft verder met een blijvende onzekerheid. Zijn longinhoud is beperkt, hij heeft onder meer chronische nierinsufficiëntie, zijn linkerknie en een deel van zijn scheenbeen zijn weg, en door de neurologische schade van de chemo kan hij zich soms ook minder lang concentreren. “Kanker is een life sentence,” meent De Waele. “Ik heb nog elke dag last van de gevolgen van de behandelingen. Dat is de prijs die ik betaal voor het privilege om te mogen leven. Tijdens mijn studie volgde ik het vak Medicinale Chemie en daar zag ik hoe mijn hart- en nierkwalen rechtstreeks te wijten zijn aan de cardio- en nefrotoxische stoffen in mijn chemotherapie. Voor mijn soort kanker zijn er helaas nog geen nieuwe, minder invasieve therapieën ontwikkeld.”
Bovendien blijft de mogelijkheid tot herval: “Ik leef met stress naar de jaarlijkse controle toe, en durf maar moeilijk langetermijnplannen maken. Iedereen in mijn omgeving is de voorbije zestien jaar voortgegaan met zijn leven, ik ben precies ter plaatse blijven trappelen."
Fenomenaal begeleid
Maar ondanks het lange traject kijkt De Waele met warmte terug op zijn studententijd: “De begeleiding op de Faculteit Wetenschappen was fenomenaal. Er heerste een uitzonderlijk joviale en amicale bereidwilligheid. Ik kon gebruikmaken van de ‘bijzondere faciliteiten’ en ben daar zeer dankbaar voor. De medewerkers dachten echt mee met mijn handicap en faciliteerden waar kon. Ik heb me ook vijf jaar lang verdienstelijk gemaakt als studentenvertegenwoordiger en had het gevoel dat er echt naar me geluisterd werd.”
Wil De Waele graag een rolmodel zijn voor andere studenten in moeilijke situaties? “Mijn advies: zet door en volhard, maar wees ook eerlijk naar jezelf over je beperkingen en durf hulp te aanvaarden, je staat er immers niet alleen voor. Je hebt recht op je eigen dromen, laat niemand die ooit afnemen.”
Industriële stage
Hangt De Waele zijn studentenstatuut definitief aan de haak, of overweegt hij nog een doctoraat met zulke schitterende resultaten? “Ik heb daar stevig over nagedacht, maar na twaalf jaar studeren en continu examens afleggen was het tijd voor een nieuwe uitdaging. Al heb ik echt genoten van het onderzoek voor mijn masterscriptie en heeft het een mooie academische paper opgeleverd. Ik heb het gevoel dat ik nog wat jaren moet inhalen, en door mijn PhD te skippen, kan ik vijf jaar relevante werkervaring winnen. Zo kijk ik ernaar.”
De Waele veranderde van koers tijdens zijn industriële stage in zijn masterjaar: “Zo’n industriële stage in de opleiding chemie bestond nog niet toen ik aan mijn studies begon, maar het is echt een stevige meerwaarde. Ik bracht voor een transportbedrijf de broeikasgasemissies in kaart. Ik vond die stage dé ideale manier om met de industrie kennis te maken.”
Ik wil ervoor zorgen dat mensen zo minimaal mogelijk blootgesteld worden aan kankerverwekkende en andere gevaarlijke stoffen.
Zorg voor mensen
Door de goede indruk die hij gemaakt had tijdens zijn stage, had De Waele al werk ruim vooraleer hij was afgestudeerd. Hij begon in augustus te werken als veiligheidsadviseur en lesgever transport van gevaarlijke goederen bij de firma VVV-DGT. “En zo blijf ik toch eeuwige student, want ik ben weer volop aan het studeren voor de examens van veiligheidsadviseur”, lacht De Waele.
Was het een job die hij allang op het oog had? “Ik heb altijd interesse gehad in veiligheid en vind transport en logistiek een fascinerende wereld. Het is mijn manier om ook iets terug te geven: ik wil ervoor zorgen dat mensen zo minimaal mogelijk blootgesteld worden aan kankerverwekkende en andere gevaarlijke stoffen. De job is erg boeiend, maar uitdagend. Door mijn fysieke handicap moet ik zuinig omspringen met mijn energie. Ambitie tonen en goed zorg dragen voor jezelf staan soms lijnrecht tegenover elkaar. Ik doe het in elk geval erg graag, word goed ondersteund door mijn collega’s en ben benieuwd naar wat er nog op mijn pad komt.”